Lang voordat de markt overspoeld werd met goedkope copycat-releases van lage kwaliteit, stond ROCKSTAR Records samen met ACE Records en Bear Family Records bekend om hun heruitgaven van hoge kwaliteit en hun “Killer-No-Filler”-ideologie. RR slaagde waar grote labels faalden, door de muziekfans te voorzien van zowel uitgegeven als niet-uitgegeven muziek van klassieke R'n'R-artiesten. Atomatic en Koko Mojo Records zijn zelfstandige divisies van het bvba Rockstar Records Limited. Het Rockstar Records label werd opgericht in 1979 en is gevestigd in de UK in het Spindrift Records House in Clacton-on-Sea in het graafschap Essex. De zetel van KM Records is gevestigd in de tweede grootste stad van Ierland, Cork.

Het doel van Koko Mojo Records is heel simpel: onder de noemer Blues/R&B dansbare muziek uit de jaren 1950 uitbrengen. Hun cd-compilaties zijn samengesteld door ervaren dj's en hun belangrijkste doel is om je te laten dansen “From Argentina via Los Angeles to Ireland, from Blues to Hillbilly and Rockabilly...”. Er dient hierbij opgemerkt te worden, dat er een verschil is tussen de originele, traditionele r&b (een term die uit de jaren voor WOII stamt en die staat voor stevige, rauwe muziek, die zich meer richt op jazz, gospel en blues) en de hedendaagse, moderne r&b (een muziekgenre dat er wel wat van wegheeft en dat een combinatie is van soul, funk en hiphop). Moderne r&b werd populair na het discotijdperk van de jaren tachtig.

De huis DJ, die heelwat cd’s voor KM compileerde is Victor Mac, beter bekend als “Little” Victor, The Beale Street Blues Bopper en ook DJ “Mojo” Man. Mac is een Italiaans-Amerikaanse blues en roots zanger, gitarist en mondharmonicaspeler en daarnaast ook vinyl verzamelaar, musicoloog, entertainer, dj, songwriter en producent. Hij is vooral bekend door zijn samenwerking met Louisiana Red op de albums ‘Back to the Black Bayou’ (2009) en ‘Memphis Mojo’ (2011).

In 2018 bracht Victor ‘Deluxe Lo-Fi’ uit. Het album werd opgenomen in een periode van acht jaar met verschillende muzikanten, waaronder de Downhome Kings, Kim Wilson, Big Jon Atkinson, Rusty Zinn, Carl Sonny Leyland, Steve Lucky en Harpdog Brown.​ Het werd in hetzelfde jaar in het VK door The Blues Lounge verkozen tot "Album of the Year" en ook in Scandinavië door het tijdschrift Blues News.

THE “MOJO” MAN PRESENTS: BLUES meets DOO-WOP VOL. 1

Het is altijd nieuwsgierig uitkijken naar nieuwe Koko Mojo “reeksen”. De “Mojo” Man presenteert hier Volume 1 van de nieuwe reeks “Blues meets Doo-Wop”. Blues muziek ontstond bij de slaven uit Afrika in het Zuiden van de VS in  de Mississippidelta, tussen Memphis en New Orleans. Religieuze liederen, de worksongs en de field hollers hebben hieraan bijgedragen. Het was vaak de enige manier om het lijden uit te drukken en te verzachten. De slaven maakten zelf instrumenten en 's avonds zongen ze uit volle borst over de misère die ze hadden. Blues is blauw en al eeuwen lang de kleur van rouw is afkomstig in de zeilscheepvaart. De blues muziek werd zo genoemd vanwege de melancholische toon en inhoud. Met Doo-Wop tappen we uit een ander vaatje. Doowop is een vorm van r&b die gekenmerkt wordt door a capella met een pakkende melodische lijn en een eenvoudige beat met weinig of geen instrumentatie. De stijl ontstond onder de Afro-Amerikaanse jeugd in de steden in het noordoosten van de VS en kende zijn hoogtepunt in de jaren 1950. Na de piek in de jaren 1950 zakte de populariteit weer weg in de jaren 1960. Uit de doowop ontwikkelde zich in de late jaren 1970 de humanbeatboxstijl.

Wat als Blues Doo-Wop ontmoet? Op die vraag geeft de Mojo Man ons al een deel van het antwoord in het éérste deel van de reeks, ft. Ann Cole & Surburbans, Jimmy Reed, The Spiders, Magic Sam, The Holidays, Hank Ballard & The Midnighters en Jimmy Rogers and many more... Doo-Wop, zo stelt Little Victor Mac, is niet enkel Kerst-muziek, maar dekt alle -vooral met emoties beladen- gelegenheden. Net daar ligt de link met o.a. de Blues. Net zo ontstaat deze muziek amalgaam.

Op Volume 1 staan ook nu weer de gebruikelijke 28 nummers van uiteenlopende artiesten en bands. Ze houden beide genres in evenwicht, wat hier vakkundig gebeurt. Ann Cole & Surburbans openen hier met het gekende “Got My Mojo Working”  van ene Preston “Red” Foster, een Afro-Amerikaanse muzikant. Het nummer verscheen in 1957 als A-kantje van een Baton Records’ single. Het was Ann Cole, een R&B zangeres uit de late jaren ’50, die het nummer voor het éérst opnam. Van MS blues man Jimmy Reed viel de keuze op “I’m a Love You”. Hank Ballard (1927-2003) was een Amerikaanse zanger en songwriter, de leadzanger van The Midnighters en een van de éérste r’n’r-artiesten die opkwam in de vroege jaren 1950. Hij speelde een integrale rol in de ontwikkeling van het genre en bracht de hitsingles "Work With Me, Annie", "Annie Had a Baby" en "Annie's Aunt Fannie" uit met zijn Midnighters. Later schreef en nam hij (in 1959) "The Twist" op, dat een jaar later werd gecoverd door Chubby Checker. In 1990 werd hij opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame. Van hem het minder bekende, “I Got a Mind to Leave You”. The Spiders begonnen feitelijk rond 1947 als een gospelgroep genaamd de Zion City Harmonizers. Later veranderden ze hun naam in The Delta Southernaires en maakten van 1952-1953 een paar opnames en radio-optredens. Met aanmoediging van het legendarische studiohoofd Cosimo V. Matassa uit New Orleans schakelde de groep over naar seculiere R&B en tekende eind 1953 bij Imperial. Hun “Tears Began to Flow” balanceert al wat meer tussen beide genres. Magic Slim aka Samuel Gene Maghett is bekend bij de blues liefhebbers. Maar wie kent zijn “You Don’t Have to Work” dat hij opnam met The 4 Duchesses? The Holidays zingen over ene “Irene”, Jimmy Rogers & The Moonglows over “The Last Meal”, Jimmie Whiterspoon zijn “Back Door Blues” en Bo Diddley & The Moonglows & Little Walter over “Diddley Daddy”. Nadat Roy Milton’s “Red Light” dooft, blijft er nog Eddie Boyd over om na “Save Her Doctor” rustig het licht te doven…

‘THE “MOJO” MAN PRESENTS: BLUES meets DOO-WOP VOL. 1’ is een compilatiealbum met 28 originele nummers uit de jaren vijftig/zestig, die de link leggen tussen Blues en Doo-Wop, wat zelden gebeurt. Het album archiveert een deel van de muziekgeschiedenis, die aan de basis ligt van wat nu wereldwijd vele muzikanten aanvuurt om te spelen en die vele muziekliefhebbers nu nog steeds boeit…” (ESC for Rootstime.be)

Eric Schuurmans